Po raz trzeci miałam okazję spotkać się z twórczością Joanne Harris. Pierwszy raz ze znaną przede wszystkim z adaptacji filmowej z Johnnym Deppem i Juliette Binoche w rolach głównych Czekoladą – której należy się osobny wpis, gdyż książka, podobnie jak film, robi duże wrażenie; a później z Jeżynowym winem.
Kiedy więc w księgarni wpadła mi w ręce przeceniona kolejna pozycja – Dżentelmeni i gracze – nie mogłam się oprzeć. Kupiłam. I nie żałuję. Gdyż tak fascynującej lektury dawno w rękach nie miałam.
Główni bohaterowie to nauczyciel łaciny – Roy Straitley, oraz dziecko Johna Snyde’a – portiera. W książce przeplata się teraźniejszość z przeszłością bohaterów – Snyde’a poznajemy jako nieszczęśliwe dziecko, odrzucone przez kolegów ze szkoły, aspirujące do lepszego świata, jakim wydają się być mury szkoły Świętego Oswalda. Udając ucznia, przemierza korytarze najpierw samotnie, później z przyjacielem. Odważa się na coraz śmielsze wyczyny, i wcale nie przeszkadza mu, że jest uzurpatorem. W tym czasie łacinnik jest młodym, aczkolwiek już z pewnym doświadczeniem nauczycielem, zupełnie niechcący zmieniającym bieg późniejszych wydarzeń.
Piętnaście lat później młody Snyde postanawia zemścić się na szkole za doznane krzywdy.
Co ciekawe – rozwiązanie obu punktów kulminacyjnych przypada na ostatnie strony książki – dzięki temu nie można oderwać się od czytania. Autorka wzbudza ogromną ciekawość, podsyca ją umiejętnie niemalże przez całą powieść. Na końcu zaś serwuje takie rozwiązanie, że po prostu nie da się go zapomnieć czy przejść obok obojętnie. Niesamowite!
Jestem pod wielkim wrażeniem – polecam każdemu, kto lubi zagadki, nietypowe i nieoczywiste rozwiązania, oraz darzy sentymentem szkolne mury…
Recenzja stąd; http://morfeuszigin.wordpress.com/2010/03/31/dzentelmeni-i-gracze-joanne-harris/
Od siebie napiszę,ze przeczytałam w krótkim czasie 3 książki tej autorki i każda jest inna... polecam!
1 komentarz:
nie czytałam, ale zaciekawiłaś mnie tą książką.
Prześlij komentarz