Pogrążona w półmroku strefa pomiędzy przeszłością a przyszłością to niebezpieczny świat przemian zachodzących w poczwarce. Część nas spogląda w przeszłość, tęskniąc za utraconą magią, część cieszy się, że może pożegnać dawny chaos, część zbiera całą odwagę, by wyjrzeć w przyszłość, część ekscytuje się nowymi możliwościami, część tkwi bez ruchu, bojąc się spojrzeć w którąkolwiek stronę. Jednostki, które świadomie zaakceptowały poczwarkę – podczas analizy lub też wskutek życiowych doświadczeń – akceptują też paradoks życia i śmierci, paradoks, który w różnych formach powraca na kolejnych poziomach spirali wzrostu.
I mój cytat z tej książki: "Kobieca mądrość, zakorzeniona w miłości Sofii, akceptuje to, co jest:
"Taka jestem.NIe proszę o twoje uznanie. Nie muszę szukać usprawiedliwienia dla własnej egzystencji. Chcę znać siebie i być znana taka, jaka jestem".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz